Het Australische National Film and Sound Archive (NFSA) heeft voor het eerst een video opgeslagen in synthetische DNA. Het filmpje is onderdeel van een pilot waarin het NFSA de mogelijkheden van data opslag in synthetische DNA onderzoekt.
“Zo groot als een suikerklontje”
Dataopslag is volgens directeur Jan Müller van het NFSA “de grootste uitdaging voor een audiovisueel archief”. Het opslaan van archiefmateriaal in synthetische DNA biedt mogelijk uitkomst, want het is duurzaam en compact. “De informatie van tientallen datacentra past in een DNA-drager zo groot als een suikerklontje”, aldus Emily Leproust, die als bio-wetenschapper betrokken is bij het project.
“DNA van het land”
Voor de allereerste video die het audiovisuele archief met de nieuwe techniek wilde bewaren ging het NFSA op zoek naar “iets dat in het DNA van het land zit en dat is sport”, zo vertelt Müller. Het werden de beelden van de gouden medaille-race van de Australische atlete Cathy Freeman tijdens de Olympische Spelen in Sydney in 2000. “Freeman was de eerste individuele gouden medaillewinnaar met een aboriginal achtergrond. Dit is onderdeel van het collectieve geheugen van Australië.”
In de volgende video vertellen Müller, Leproust en andere betrokkenen meer over de pilot en de mogelijkheden van de opslag in synthetische DNA.
Hoe werkt de opslag van digitale data in synthetische DNA?
De opslag van data in synthetische DNA is een relatief nieuwe techniek. Bio informaticus Dina Zielinski legt in 2017 in een Ted Talk uit hoe het werkt.
